Czy ciało podlega zasadom wolnego wyboru? Czym jest demokracja w ciele i czy w ogóle jest możliwa?
Anna Duda, obserwatorium krytyczne
Spektakl Anny Piotrowskiej pt.: „democratic body” stworzony został z tancerzami, z którymi współpracowała już wcześniej przy produkcji „Transdyptyk(u)”.
Istotny dla nowego przedstawienia był przebieg procesu, w którym artyści przyglądali się wykreowanemu przez Annę Piotrowską określeniu: democratic body. Sam proces twórczy był przestrzenią zdefiniowania w ciele, czym może stać się tytułowe democratic body.
democratic body db – w tym wypadku staje się również „bohaterem” spektaklu, stworzonym z sześciu ciał demokratycznych tworzących jedno „democratic body”. Potwierdza się reguła, że ciało może być demokratyczne tylko względem innych ciał. Jedno ciało nie jest w stanie stworzyć systemu demokratycznego. db nie ma przeszłości, czyli swoistej tożsamości, która mogłaby stworzyć obawy przed brakiem akceptacji innych demokratycznych ciał. db żyje tu i teraz, nie zajmując się zupełnie przeszłością.
W systemie stworzonym przez db jest miejsce na indywidualność, nie ma za to pola na intelektualizację ego. Najważniejsza jest potrzeba, charakterystyczny dla danego momentu nakaz chwili, który określa istnienie ciała demokratycznego. Bierność, obojętność, apatia nie działają w demokratycznym systemie demokratycznych ciał. db jest prostolinijne, nieskomplikowane, nie oczekujące, ciało jest aktywne, realizuje ciągle własne potrzeby.
Ciało jest w ciągłym procesie, ono dąży, podejmuje wyzwania. Nie dyskutuje z nimi, akceptując wybory. Ciało demokratyczne nic nie musi. Jest wolne. W systemie democratic body budują się więzi. Całe ciało jest decyzją i jest akceptacją tej decyzji. Co łączy demokratyczne ciała? Na pewno puls i chęć życia, istnienia, lecz nie zawsze wspólnego działania. db nie może istnieć pomiędzy decyzjami – jest za lub przeciw lub może wstrzymać się od głosu. Ciało pomiędzy decyzjami nie musi mieć zdania.
Koncepcja, reżyseria, choreografia: Anna Piotrowska
Kreacja i wykonanie: Kamil Bończyk, Wojciech Chowaniec, Szymon Dobosik, Jan Lorys, Tomek Urbański, Piotr Mateusz Wach,
Muzyka: Michał Mackiewicz
Światła: Anna Piotrowska, Michał Wawrzyniak
Scenografia, kostiumy: Anna Piotrowska
Obserwatorium krytyczne: Anna Duda, Aleksandra Kranz
Współpraca: Bożena Suwaj, Paweł Murlik, Dastin Greczyło
Źródło: Anna Piotrowska, Zdjęcia w galerii: Inqubator Teatralny,